Dinozor Treni

Haftasonu Jurassic Land'e gittik, amaç kızımıza dinazorları göstermek bahanesiyle kendimiz gezmekti. Ne anlasın dinazordan diyeceğim ama, gayette anlıyor.. Anlıyor anlamasına da sanırım tam anlamıyor, çünkü o yaşta bir çocuğun bunlardan korkması gerekirken, neredeyse üstlerine binmeye çalışıyor.

Gezdikten sonra 6D sinemaya da girdik, müthişti ama Meltem pek keyif alamadı, çünkü biraz da ürkütücü olduğu için sürekli Damla'ya başka hikayeler anlatmaya çalışıp, onun dikkatini dağıtmaya çalışıyordu... Ama ben fazlasıyla izledim..

Nihayetinde güzel zaman geçirdik, bayağı da yorulduk açıkçası.

Bebeklerin insan olması

Hepimiz inanıyoruz değil mi bebeklerimizin birer melek olduğuna, günahsız, saf sevgi ile dolu olduklarına. O güzel yüzlerinde umarsız bir gülümseme olduğunda bu gülümsemenin arkasında kötü hiçbir şey olmadığına... Tabi ki inanıyoruz, neden inanmayalım, onlar bu dünyanın en güzel varlıkları.. Onlar temiz birer yaprak...

Bu resimdeki benim kızım, onun bu gülümsemesi benim için dünyalara bedel... Neden mi gülüyor, mutlu olduğu için, neden mi mutlu çünkü küveti 10 cm suyla doldurduk, belki o kadar bile yok ve bu suda oyuncaklarıyla oynuyor. Evet bundan mutlu o, daha ne olsun ki... Ve mutlu olduğu için herkesin mutlu olduğunu bilmesini ve dünyanın hep böyle 10 cm'lik küvette oyuncaklarıyla dolu olmasını istiyor...

Bu melekler dünyayı daima araştıran gözlerle izlerler bazen hayretle, bazen hayranlıkla, bazen de sorgulayarak... Bu bakışlardan alınacak dersler olduğunu bilse insanoğlu, hele de her şeyi bildiğini zanneden insanoğlu... 

Not : Eşimin isteği ile yazının sonunu kaldırdım :)